Demir ısınmıştı, deri kadar yumuşak, ahşap kadar nemliydi. Sanatçılar düşündü, çizdi. Ustalar, çıraklarda geldi. Dövdüler, büktüler, üflendi, şekillendi, kesildi, sarıldı ve yontuldu. Ortaya demir ile ateşim dansı harika ferforjeler çıktı. Amacı yenilikler yaratarak tüm hayalleri gerçekleştirerek, uzun yıllar ferforje'yi kalıcı kılmak olarak belirleyen Selim Köksal, ferforje'yi çekiç ile örsün seremonik birlikteliğinden doğan şiirsel bir anlatım olarak tanımlar.